Prace w polu

Bardzo lubię Morawy. Jeżdżę tam regularnie od lat – od czasu, kiedy napisałem praktyczny przewodnik po Czeskiej Republice dla Pascala, a potem co dwa lata go aktualizowałem. Jest tu wszystko, czego można oczekiwać po naszych południowych sąsiadach: senne miasteczka z podcieniowymi rynkami, zamki i pałace, gospody z piwem i řízkami, zabytkowe piwnice winne (zwane sklepami) i wiele innych fajnych rzeczy. Są też pola. Przyznam, że kiedy jeździłem tędy z pascalowymi delegacjami to zbytnio im się nie przyglądałem. Pola to pola.

Odmieniło mi się, kiedy zacząłem robić zdjęcia. I oglądać te zrobione przez innych. Moravské Toskánsko jest znane fotografom dopiero od niedawna. I dobrze: do dziś mało kto tu zagląda, a pola zazwyczaj ma się tylko dla siebie. W dzisiejszych czasach to wartość.

O co chodzi z tymi polami? O to, że są bardzo pofałdowane i porośnięte jednorodnymi uprawami. To pozwala tworzyć czyste kadry, czasami balansujące na granicy abstrakcji. A jednocześnie miękkie (nie chodzi o ostrość), z łagodnymi przejściami tonalnymi. Nawet ziemia ma tu ciekawy kolor, który przy zachmurzonym niebie zaczyna wpadać we fiolet:

Najciekawsze pola są w okolicach Kyjova. Odwiedziliśmy te strony z grupą fotograficznych zapaleńców, a poniżej kilka kadrów obrazujących efekty naszych „prac w polu”. Wiosną wybieramy się tam znowu: tutaj szczegóły. To właśnie wiosna i jesień są najlepszymi porami do przyjazdu. Latem uprawy są zbyt wysokie, a zimą jest zbyt ponuro (chociaż przy dobrym świetle zima też się obroni, szczególnie kiedy spadnie trochę śniegu). O fotograficznym potencjale tego miejsca może świadczyć fakt, że większość Uczestników październikowego pleneru postanowiło zapisać się na wiosenny. Prócz pól zajrzeliśmy też m.in. do kilku parków pałacowych, do Mikulova i do lokalnej piwniczki winnej. Z tą ostatnią było o tyle łatwo, że znajdowała się… pod naszymi pokojami.