okfoto.pl
Moi Drodzy,
życzę Wam ZDROWIA, ZDROWIA i jeszcze raz ZDROWIA.
A także bezpieczeństwa i normalności. Nie dajmy się zagrożeniom, które czyhają na nas z różnych stron. Nawet z najgłębszego cienia można w końcu dojrzeć Światło.
Kanary dość jednoznacznie kojarzą się z plażowaniem, drinkowaniem, „olinkluziwem” i ogólnie beztroskimi wakacjami. Skojarzenia z rewelacyjnymi plenerami fotograficznymi są – o dziwo – raczej mało popularne – i bardzo dobrze, bo ma się je tylko dla siebie.
Gran Canaria to najbardziej urozmaicona wyspa archipelagu – można tu spędzić tydzień i każdego dnia fotografować coś innego: od kamienistych plaż i wydm wyglądających jak na pustyni, przez mikrokaniony, po monumentalne górskie panoramy.
Niedawno właśnie miałem przyjemność spędzić tu tydzień z grupą fotograficznych zapaleńców. Na ostatni plener ostatniego dnia wybrałem bardzo fajny punkt widokowy Mirador de Degollada. Kiedy podjeżdżaliśmy tu z Tejedy, światło może nie było at its best, ale mgiełki w tle coś tam rokowały:
Jezioro Bled to ikona słoweńskiego krajobrazu, takie tamtejsze Morskie Oko. I podobnie jak Morskie Oko, można je fotografować z różnych miejsc. Niektóre położone są wysoko w górach i trzeba się trochę nagimnastykować (głównie za kółkiem) żeby tam dotrzeć. Z takiego właśnie miejsca powstało powyższe zdjęcie. Jak widać „słoneczna strona Alp” nie zawsze jest słoneczna, ale w tym przypadku taka pogoda była atutem. Przewalające się nad górami ciężkie chmury na pewno miały w sobie więcej dynamiki niż błękitne niebo, które kojarzy się zwykle z południową Europą. Wisienką na torcie stały się słoneczne lasery, które na chwilę wystrzeliły na horyzoncie. I tak powstało całkiem przyjemne zdjęcie Bledu, na którym Bled ledwo co widać 🙂
Prowadząc wyjazdy fotograficzne lubię – w miarę możliwości – wyjść czasem poza program i zrobić coś więcej. „W miarę możliwości” oznacza na przykład sytuację kiedy sam prowadzę pojazd i nie muszę negocjować z lokalnym kierowcą. Tak było ostatnio w Szkocji, gdzie miałem przyjemność pomykać „mafijnym” Fordem Tourneo po wąskich asfalcikach i ciasnych zakrętach („mafijność” polegała na tym, że siedzenia z tyłu były skierowane przodem do siebie i można było prowadzić szemrane negocjacje albo grać w pokera – co prawda na plecakach, bo stolika jednak nie było).
Cywilizacja, agresja, ryczące maszyny, krzyczący ludzie, wirusy, polityka, chroniczne zmęczenie… Przypuszczam, że każdy może dopisać kilka swoich podpunktów do tej listy.
Proponuję antidotum: przejdźmy się po morawskich polach. Cisza, spokój, dalekie i spokojne pejzaże, sarny ścigające się z zającami, przyroda harmonijnie współistniejąca z człowiekiem.
Pierwszy weekend września (i jego okolice) spędziliśmy w gronie fotografów w takich urokliwościach. Poniżej kilka kadrów z tego wyjątkowego regionu:
Późne lato to tradycyjna zabawa z perseidami. Spadające meteory (i niebo w ogóle) najlepiej jest fotografować w jak największej ciemności i z czymś o wyraźnym kształcie na pierwszym planie. Czyli na przykład wśród dębów rogalińskich.
Tak też zrobiliśmy podczas naszego sierpniowego fotoweekendu. Do dyspozycji mieliśmy dwie noce. Pierwsza była humorzasto-chmurzasta, za to druga nie zawiodła.
Najpierw był zachód słońca, podczas którego z Warty wynurzył się krokodyl i podpełzł do dębów:
Chcesz wybrać się w Alpy, a nie masz ochoty długo kręcić kółkiem? Jedź w Dachstein – to raptem dwie godziny jazdy na południowy zachód od czeskiej granicy. Znajdziesz tu prawie trzytysięczne szczyty, lodowiec z prawdziwego zdarzenia, gigantyczne jaskinie, dziki płaskowyż, na który nie zapuszczają się nawet lokalni przewodnicy i oczywiście mnóstwo pięknych widoków. Właśnie dla tych ostatnich tam przyjechaliśmy. Podczas naszej „dwualpejskiej” fotowyprawy (Dolomity plus Dachstein) austriackie pasmo było tym drugim – dotarliśmy tu więc od południa.
Żeby urozmaicić przejazd, wymyśliłem, że możemy pokonać słynną Grossglockner Hochalpenstrasse. Nasz bus dzielnie przemierzał górskie serpentyny, łapiąc „oddech” na postojach, na których podziwialiśmy wspaniałe widoki.
W czerwcu miałem przyjemność poprowadzić fotograficzną wyprawę w Dolomity i Dachstein. Dwa alpejskie pasma na jednym wyjeździe – to było coś. Wcześniej jak jeździliśmy w Dolomity to w pakiecie z Wenecją, a jak w Dachstein – z Salzburgiem. A teraz – same góry. Chciałoby się powiedzieć – samo gęste. Niby czerwiec to już żadna wiosna, ale na wysokościach, na jakich byliśmy, lato przychodzi później.
Ta pora roku ma swoją specyfikę. Żeby zdążyć na wschód słońca, trzeba wstawać przed 4.00. A prognozy były takie, że na prawie każdy wschód trzeba było się zwlekać (to oczywiście dobrze, bo w górach z pogodą bywa różnie). No ale jak chce się mieć ciekawe zdjęcia to nie ma zmiłuj.
Najpierw bywałem tu w czasach „przedfotograficznych”. Napisałem Praktyczny Przewodnik Pascala po Czechach i co dwa lata go aktualizowałem. Wiązało się to z koniecznością objechania całego kraju i sprawdzenia, czy wszystko stoi na swoim miejscu. Całkiem przyjemną koniecznością, trzeba powiedzieć.
Już za pierwszym razem wszedłem na górę Říp, która – co ciekawe – wiąże się z legendą o Lechu, Czechu i Rusie. Z punktu widokowego pod szczytem dostrzegłem na horyzoncie intrygującą trójkątną górę, a na niej dwie wieże. Zszedłem do knajpy trochę niżej (nad drzwiami miała napis, że Říp jest tym dla Czechów, czym dla muzułmanów Mekka). Zagadnięty w temacie właściciel poinformował mnie, że są to ruiny zamku Házmburk. Nic mi to nie mówiło, ale nazwę zapamiętałem. Dwa dni później już tam byłem, a zamek pojawił się w aktualizacji przewodnika…
Drodzy Czytelnicy. Panta rhei kai ouden menei, więc Okfoto też rhei i właśnie zmieniło swoje oblicze. Jak „witacz” ustawiłem zdjęcie, które niektórzy z Was też mają w swoim portfolio, a jeśli nie mają to na pewno będą mieli okazję takie zrobić w moim towarzystwie. To Mur Bezingi – ponoć najtrudniejszy wysokogórski trawers w Europie, kulminujący Szcharą (5193 m n.p.m.) – najwyższym szczytem Gruzji. Pasmo to oczywiście Wielki Kaukaz, który fotografowaliśmy już trzy razy podczas naszych gruzińskich fotowypraw.
Przy okazji dodam, że właśnie jestem w trakcie pisania książki o górach świata, która niedługo ukaże się w księgarniach. Kaukaz oczywiście też tam będzie.
Już w październiku jedziemy fotografować Alpy w jesiennej szacie. Byliśmy tam dokładnie rok wcześniej i wyjazd tak się udał, że nie sposób go nie powtórzyć. Naszym celem będzie Dachstein – świat bezkompromisowych skalnych olbrzymów, pięknie przebarwiających się lasów, i kłujących w oczy śnieżną bielą lodowców. Zobaczymy pocztówkowy Hallstatt z kaskadami drewnianych domów na wysokim brzegu jeziora, zrobimy zdjęcia wodospadu spadającego w skalną gardziel i wjedziemy na słynną górę Krippenstein, z punktem widokowym „Five Fingers” zwieszającym się nad przepaścią. Cały dzień, aż do zachodu słońca, spędzimy w Salzburgu – jednym z najpiękniejszych miast Starego Kontynentu. Po eksploracji centrum miasta wjedziemy i wejdziemy na słynne punkty widokowe na sąsiadujących wzgórzach.
Jadąc w Alpy i wracając dwukrotnie zatrzymamy się w Czechach. Najpierw poćwiczymy kadrowanie wśród winnic w okolicach Mikulowa, (a także na wapiennym wzgórzu w samym Mikulowie), a w drodze powrotnej będziemy fotografować słynny Czeski Krumlow – miasto w dwóch zakolach Wełtawy, które wśród uczestników pierwszej fotowyprawy wywołało większy zachwyt niż Salzburg.
Dzień 1 Wyjazd z Krakowa w godzinach porannych (możliwy wyjazd z Katowic). Przejazd na Morawy do Mikulowa – malowniczo położonego miasteczka na południu Czech. Po południu i wieczorem plener.
Dzień 2 Po śniadaniu plener 
fotograficzny w malowniczym Mikulowie lub okolicach. Przejazd do Austrii.
Po południu sesja zdjęciowa nad Gosausee. Kolacja i nocleg w pensjonacie.
Dzień 3 Wczesne śniadanie, przejazd do Hallstatt (UNESCO) na poranny plener. Następnie wybierzemy się kolejką linową na szczyt Krippenstein, tam będziemy mieć okazję do fotografowania górskich panoram. Powrót do pensjonatu, kolacja i warsztaty fotograficzne.
Dzień 4 Po śniadaniu przejazd do 
Salzburga (UNESCO) na plener. Nazwa Salzburg oznacza zamek solny – kiedyś bowiem w okolicach miasta działały kopalnie soli; to dzięki niej sfinansowano budowę wspaniałych kościołów i pałaców. Salzburg to miasto Mozarta który urodził się tu w 1786 roku; co chwila napotkamy pamiątki po genialnym kompozytorze. W Salzburgu skupimy się na urokach miasta położonego pomiędzy 3 wzgórzami, 
opasanego rzeką i oddamy się przede wszystkim fotografowaniu! Wieczorem powrót na kolację i nocleg do pensjonatu.
Dzień 5 Jeszcze przed śniadaniem czeka nas poranna sesja fotograficzna. Potem śniadanie i dalsza część pleneru oraz spacery po Alpach. Powrót do pensjonatu, kolacja i warsztaty fotograficzne.
Dzień 6 Po śniadaniu przejazd 
Czeskiego Krumlova (UNESCO). Po drodze postój fotograficzny w Markt St. Florian, gdzie znajduje się wspaniałe opactwo. Po południu i wieczorem plener w zaułkach Czeskiego Krumlova. Kolacja i podsumowanie wyjazdu. Nocleg.
Dzień 7 Poranny plener w Czeskim Krumlovie, śniadanie a potem przejazd do kraju.
Na koniec spis organizatorów i osób/instytucji odpowiedzialnych za opracowanie i przebieg wyprawy:
• Wyżej podpisany – pomysł i opracowanie trasy, dokładny rekonesans przedwyjazdowy połączony z wyszukiwaniem najlepszych miejsc plenerowych i prowadzenie wyprawy na miejscu.
• Ewa Prus i Piotr Dębek – dziennikarze Digital Foto Video, najlepszego fotograficznego miesięcznika w Polsce.
• Klub Podróży Horyzonty – organizacja logistyczna fotowyprawy, m.in. pod względem transportowym i noclegowo-gastronomicznym. Zgłoszenia chęci udziału w fotowyprawie właśnie tutaj.
Więcej zdjęć z Dachsteinu w galerii, czyli tutaj.
W czarnym pasku powyżej znajduje się oficjalny opis naszej 
fotowyprawy do Gruzji, która odbędzie się w dniach 7-16 czerwca 2013 r. Zawiera program oraz informacje praktyczne. Jeśli są jakieś wątpliwości można (a nawet trzeba) pytać. Już od jakiegoś czasu zamieszczam wpisy dotyczące konkretnych miejsc na trasie i mam zamiar kontynuować (tak więc warto tu zaglądać). Do wyjazdu zostało niewiele ponad trzy miesiące.